Το μέγεθος του προβλήματος της εξάρτησης ουσιών
Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, η χρήση ψυχοτρόπων ουσιών αποτελεί σημαντική απειλή για την υγεία και τον κοινωνικό και οικονομικό ιστό των οικογενειών, των κοινοτήτων και των εθνών. Η έκταση της χρήσης ψυχοτρόπων ουσιών παγκοσμίως εκτιμάται σε 2 δισεκατομμύρια χρήστες αλκοόλ, 1,3 δισεκατομμύρια καπνιστές και 185 εκατομμύρια χρήστες ναρκωτικών.
Η έκταση της χρήσης ψυχοτρόπων ουσιών Παγκοσμίως
Σε μια αρχική εκτίμηση των παραγόντων που ευθύνονται για την παγκόσμια επιβάρυνση των ασθενειών, ο καπνός, το οινόπνευμα και τα παράνομα ναρκωτικά συνέβαλαν το 12,4% όλων των θανάτων παγκοσμίως το 2000. Λαμβάνοντας υπόψη το ποσοστό των συνολικών ετών ζωής που χάθηκαν λόγω αυτών των ουσιών, εκτιμάται ότι αντιπροσωπεύουν το 8,9%.
Το επίπεδο οικονομικής ανάπτυξης στις χώρες διαδραματίζει σημαντικό ρόλο. Το ποσοστό της χρήσης ψυχοτρόπων ουσιών είναι υψηλότερο στις αναπτυγμένες χώρες από ότι στις αναπτυσσόμενες χώρες με υψηλή θνησιμότητα. Το ποσοστό θανάτων ανάλογα με το φύλο, λόγω χρήσης ψυχοτρόπων ουσιών κυμαίνεται:
στο 80% για άνδρες από κάπνισμα και χρήση ναρκωτικών
στο 90% για άνδρες από το αλκοόλ
Η χρήση παράνομων ναρκωτικών προκαλεί θάνατο σε διαφορετικές ηλικίες
- Αλκοόλ: To 65% των θανάτων πριν από την ηλικία των 60 ετών
- Καπνός 70% των θανάτων μετά την ηλικία των 60 ετών
Για περισσότερα στοιχεία σχετικά με την παγκόσμια επιβάρυνση της χρήσης ψυχοδραστικών ουσιών άλλους παράγοντες κινδύνου, ανατρέξτε στην αρχική σελίδα της Παγκόσμιας Έκθεσης για την Υγεία του 2002.
Η ομοιοπαθητική χρησιμοποιείται για να βοηθήσει τους ασθενείς που κάνουν κατάχρηση αλκοόλ και ναρκωτικών εδώ και περίπου 200 χρόνια.
Πως διαφέρει η Ομοιοπαθητική προσέγγιση στην απεξάρτηση από ουσίες
Ο ομοιοπαθητικός με που εφαρμόζει σωστά την ομοιοπαθητική εξερευνά τον άνθρωπο στην ολότητά του. Αυτό σημαίνει ότι ναι μεν εξετάζει τα σωματικά συμπτώματα του ατόμου αυτού αλλά δεν εστιάζεται μόνο σε αυτά. Συμπεριλαμβάνει στην ολική εικόνα της κατάστασης υγείας του ατόμου, τα νοητικά συμπτώματά του καθώς επίσης και τα συναισθήματά του τα οποία απορρέουν ή αναβιώνονται ως αποτέλεσμα παρελθοντικών καταστάσεων.
Κατά τη διάρκεια της ομοιοπαθητικής συνεδρίας τα προβλήματα ενός ατόμου εξετάζονται σφαιρικά και τα σωματικά συμπτώματα δείχνουν στην υπόστασή τους να είναι συνυφασμένα με συγκεκριμένα συναισθήματα. Έτσι, η ομοιοπαθητική, είναι πιο πολύπλοκη παρά σε μια απλή μέθοδο καταγραφής δεδομένων για την υγεία του ατόμου.
Η ομοιοπαθητική είναι ένα σύστημα το οποίο έχει συνθετικό χαρακτήρα. Λόγο αυτής της ιδιότητάς του προσφέρει στον ομοιοπαθητικό τη δυνατότητα να λάβει υπόψιν του τα συναισθήματα τα οποία συντέλεσαν στο να αντιδράσει το άτομο ψυχοσωματικά και κοινωνικά με το τρόπο που αντέδρασε.
Ομοιοπαθητική στη χρήση ηρωίνης
Αν εστιαστούμε τώρα στην επιλογή χρήσης της ηρωίνης. Αυτό το μήνυμα που πρέπει πρώτα να δοθεί ξεκάθαρα είναι ότι η χρήση της ηρωίνης και η εξάρτηση που δημιουργείται σε αυτή, μέσα στα πλαίσια της ομοιοπαθητικής, δεν θεωρείται μια οργανική μη ανατρέψιμη παθολογία.
Τα άτομα που επισκέπτονται τον Ελευθεριακό Σύνδεσμο Απεξάρτησης μπορεί να είναι άτομα τα οποία έχουν χρησιμοποιήσει χρονίως ναρκωτικές ουσίες αλλά στην ουσία ο κάθε ένας από αυτούς είναι μια διαφορετική προσωπικότητα, δομημένη μέσα σε διαφορετικά οικογενειακά δυναμικά, έχει διαφορετική ψυχοσύνθεση καθώς και διαφορετική κοινωνική δράση στην κοινωνία που όλοι μοιραζόμαστε.
Στην ομοιοπαθητική συνεδρία το άτομο δεν εξετάζεται σαν χρήστης ηρωίνης αλλά σαν ένα άτομο, με τα ατομικά του σωματικά και ψυχικά χαρακτηριστικά. Χορηγείται πάντα ατομικό ομοιοπαθητικό το οποίο βοηθά το άτομο όχι μόνο να βελτιωθούν τα σωματικά του προβλήματα αλλά και να αναρρώσει στην ολότητά του. Δηλαδή να επουλωθούν ψυχικές πληγές οι οποίες κάποτε υπήρξαν και αιτία της χρήσης ηρωίνης ως μέσο διαφυγής από μία σκληρή πραγματικότητα που κάποτε βιώθηκε και χάραξε την ψυχή του ατόμου.
Είναι σύνηθες σε άτομα που ξεκινούν την ομοιοπαθητική να έρχονται σε επαφή με το βαθύτερο εαυτό. Έτσι συνειδητοποιούν ότι ο εαυτός αποτελεί μια δυναμική μορφή ζωής η οποία μεταμορφώνεται σε ψυχο-κοινωνικο-σωματικό επίπεδο ανάλογα με τις περιστάσεις. Ως αποτέλεσμα αυτού το άτομο γίνεται άλλοτε πιο συνειδητά προσαρμοσμένο ή πιο δυναμικό, έτοιμο να προβεί σε αλλαγές όταν κρίνονται απαραίτητες για τη διαφύλαξη της προσωπικής του αρμονίας.
Κλινική έρευνα στην Ινδία
1990, Dr Bakshi JPS (A New Approach to Detoxification. Proceedings of the National Congress on Homeopathy and Drug Abuse, p.20-28, New Delhi, India)
Το 1990 η κυβέρνηση της Ινδίας αποφάσισε να οργανώσει διπλό τυφλό πείραμα με 60 ηρωινομανείς. Τα 30 άτομα έλαβαν εξατομικευμένο ομοιοπαθητικό, όμοιο με την εικόνα των συμπτωμάτων του κάθε ενός ατομικά. Στα υπόλοιπα 30 χορηγήθηκε ουσία η οποία υποτίθεται πως ήταν σκεύασμα χωρίς όμως η δραστική ουσία να υφίσταται στο χάπι.
Κατά την εξέλιξη της κλινικής δοκιμής παρουσιάστηκαν τα εξής δεδομένα. Τα συμπτώματα του στερητικού συνδρόμου ήταν μειωμένα και σε αριθμό αλλά και σε πόνο στα άτομα τα οποία λάμβαναν το ομοιοπαθητικό σε αντίθεση με τα άτομα που δεν λάμβαναν ομοιοπαθητικό. Επίσης παρατηρήθηκε ότι η διάρκεια ημερών του στερητικού συνδρόμου ήταν μικρότερη στην ομάδα των ατόμων που λάμβαναν ομοιοπαθητική αγωγή σε αντίθεση με την ομάδα ηρωινομανών που δεν λάμβανε ομοιοπαθητική αγωγή.
Διαφορά εντοπίστηκε και στον αριθμό αποχώρησης ατόμων από το πείραμα. Το 35% των ατόμων που δεν λάμβανε ομοιοπαθητική αγωγή διέκοψε τη συμμέτοχη του στη έρευνα γιατί δε βίωσε κανένα θεραπευτικό αποτέλεσμα. Αντίθετα στην ομάδα των ηρωινομανών που λάμβαναν ομοιοπαθητική αγωγή διέκοψε μόλις το 5%.
Κλινικό πείραμα στην Καλιφόρνια
1993, Garcia-Swain. S (A double Blind, Placebo Controlled Trial Applying Homeopathy to Chemical Dependency, Hahnemann College of Homeopathy, Albany, California)
Οργανώθηκε διπλό τυφλό πείραμα για χρήστες πολλών ναρκωτικών ουσιών. Αφού πρώτα διαιρέθηκαν τα μέλη συμμετοχής σε δυο ομάδες μετά προσφέρθηκε ομοιοπαθητική αγωγή στην μια ομάδα ενώ στην άλλη μη ομοιοπαθητική αγωγή. Το αποτέλεσμα έδειξε ότι τα άτομα που δε λάμβαναν ομοιοπαθητική αγωγή έκαναν υποτροπές και δεν κατάφεραν να διακόψουν τη χρήση ουσιών. Αντίθετα τα άτομα που λάμβαναν ομοιοπαθητική αγωγή τα όποια δεν έκαναν υποτροπές.
Κλινικό Πείραμα στo Varanasi της Ινδιας
1994, Central Counsil for Research in Homeopathy (CCRH), Clinical evaluation of homeopathic medicines in the management of withdrawal symptoms of drug dependents
241 ηρωινομανείς, ηλικίας 12-52 ετών, έλαβαν ομοιοπαθητική αγωγή για τα στερητικά τους συμπτώματα. Τα 209 άτομα βίωσαν πολύ έντονα θεραπευτικό αποτέλεσμα. Το πείραμα αυτό απέδειξε ότι το στερητικό σύνδρομο μπορεί να βιωθεί με λιγότερο πόνο και με μικρότερη διάρκεια μετά από τη λήξη των ομοιοπαθητικών.
Συμπεράσματα
Τα ερευνητικά στοιχεία, αν και περιορισμένα, επιβεβαιώνουν έντονα την κλινική εμπειρία που συγκέντρωσαν οι ομοιοπαθητικοί τα τελευταία 200 χρόνια. Επιπλέον και η δική μου εμπειρία πάνω σε αρκετούς ασθενείς επιβεβαιώνει τα θεαματικά αποτελέσματα της Ομοιοπαθητικής σε περιπτώσεις προσπάθειας για Απεξάρτηση από ναρκωτικά, αλκοόλ και άλλες ψυχοδραστικές ουσίες.
Για να αποκτήσουν ακόμα μεγαλύτερη βαρύτητα τα υπάρχοντα ερευνητικά στοιχεία, δοκιμές μεγάλης κλίμακας θα μπορούσαν να καθιερώσουν την ομοιοπαθητική ως σταθερή επιλογή εξισορρόπησης και αποκατάστασης για όλους τους ασθενείς με πρόβλημα κατάχρησης ουσιών.
[vc_row type=”full-width”][vc_column][vc_empty_space][vc_btn title=”Επικοινωνήστε ή κλείστε ραντεβού” color=”primary” size=”lg” align=”center” i_icon_fontawesome=”fa fa-envelope-o” button_block=”true” add_icon=”true” link=”url:https%3A%2F%2Fhomeopathycare.gr%2Fcontact%2F|||”][/vc_column][/vc_row]
