Τα ομοιοπαθητικά σκευάσματα προέρχονται από το φυτικό βασίλειο, το ζωικό, και το ορυκτό. Παρασκευάζονται με την επανειλημμένη αραίωση των ουσιών και μια ειδική μέθοδο ανατάραξης που ονομάζεται “succussion”. Έτσι τα ομοιοπαθητικά που έχουν παρασκευαστεί με τον τρόπο αυτό ονομάζονται “δυναμοποιημένα” σκευάσματα.
Κατά τη προσέγγιση αυτή ενώ η ποσότητα της πραγματικής ουσίας μειώνεται, λόγω της αραίωσης έως το σημείο όπου η ουσία δεν μπορεί πλέον να ανιχνευθεί χημικά, η θεραπευτική ισχύς του σκευάσματος αυξάνεται.
H αρχική ύλη δεν υπάρχει πλέον σε μοριακή κατάσταση, ωστόσο έχει αποτυπώσει το “ενεργειακό πρότυπό” της στο νερό κατά τη διαδικασία της δυναμοποίησης. Έτσι ακόμα και δηλητήρια γίνονται πρασβάσιμα ως θεραπευτικό μέσο χωρίς να προκαλούν καμία τοξικότητα στον οργανισμό.
Μέσα στον χώρο της σύγχρονης επιστημιολογίας υπάρχει μια αυξάνουσα τάση δημιουργίας πρωτοκόλλων πάνω στο φαινόμενο του αραιωποιημένου και δυναμοποιημένου ομοιοπαθητικού, υπό ποικίλα πρίσματα, ώστε να να κατανοηθεί το φαινόμενο δράσης του.
Επιστημονικές μελέτες κάνουν αναφορά στην μνήμη του νερού η οποία φέρνει την αρχική ουσία χωρίς όμως την χημική της σύσταση. Να τονισθεί ότι
προκύπτουν σαφείς ενδείξεις σε πληθώρα πρωτοκόλλων ότι τα ομοιοπαθητικά σκευάσματα είναι ενεργά και μπορούν να είναι θεραπευτικά.
Στον αντίποδα σκεπτικιστές υποστηρίζουν ότι η ομοιοπαθητική λειτουργεί απλώς ως αυθυποβολή – Placebo effect – δεδομένου ότι οι ομοιοπαθητικοί μέσα στις ομοιοπαθητικές συνεδρίες δίνουν ποιοτικό χρόνο στον ασθενή εξετάζοντας με ενεργή ακρόαση όλα όσα ο ασθενής βιώνει. Ωστόσο, η ομοιοπαθητική έχει αποδειχθεί ότι έχει θεραπευτικά αποτελεσματα σε ζώα, μωρά, και φυτά όπου εκεί το επιχειρήμα της αυθυποβολής δεν εφαρμόζεται.
Από όλες τις ποικίλες μελέτες αναφορά θα κάνω μόνο στην περιεκτική έκθεση της Ελβετικής κυβέρνησης, η οποία συμπεριλαμβάνει ένα σημαντικό σώμα ερευνών (evidence based data) και κατα την οποία η ομοιοπαθητική χαρακτηρίζεται τόσο αποτελεσματική όσο και η συμβατική ιατρική.
Οι αντιδράσεις ποικίλουν αλλά εδώ θα γίνει μια πολύ γενική αναφορά.
Κατόπιν λήψης ομοιοπαθητικού σκευάσματος σε οξείες περιπτώσεις (πχ ωτίτιδες, αμυγδαλίτιδες και γενικά εμπύρετες καταστάσεις) παρατηρούμε στο άτομο να εκφράζεται επιθυμία ύπνου , μία ένδειξη κινητοποίησης του μηχανισμού αυτοίασης μιας και τα ομοιοπαθητικά δεν είναι υπναγωγικά.
Κατόπιν λήψης ομοιοπαθητικού σκευάσματος για χρόνια νοσήματα παρατηρούμε μια προσωρινή επιδείνωση των χρόνιων συμπτωμάτων που φέρνει το άτομο η οποία μπορεί να διαρκέσει από δύο ώρες έως δύο ημέρες.
Σε περίπτωση που η επιδείνωση λάβει μέρος παραπάνω χρόνο η επικοινωνία με τον/την ομοιοπαθητικό είναι απαραίτητη για την ήπια πορεία της θεραπείας.
Σημειωτεόν, οι μικρές δόσεις (δυναμοποιημένο) που συνταγογραφούνται από τους ομοιοπαθητικούς έχουν επίδραση στη ζωτική ενέργεια του ατόμου μόνο όταν το άτομο έχει ομοιοπαθητικότητα στο χορηγούμενο ομοιοπαθητικό.
Εάν το λάθος δυναμοποιημένο σκεύασμα δοθεί σε ένα άτομο, τονίζω χωρίς επαναληπτικότητα λήψης, τίποτα δεν θα συμβεί. Αντιθέτως εάν το σωστό σκεύασμα δοθεί τότε μόνο πυροδοτεί την ομοιόασταση του οργανισμού προς τη διαδικασία αυτοίασης.
Τα σωστά επιλεγμένα ομοιοπαθητικά δρουν άμεσα σε οξείες φλεγμονές και λοιμώξεις (πχ πυρετός, διάρροια, έμετος, γρίπη, κρυολογήματα, λοιμώξεις του αυτιού).
Στις χρόνιες παθήσεις θα χρειαστεί υπομονή, καθώς έχουν υπάρξει μεγαλύτερο χρονικό διάστημα και έχουν πολύπλοκες καταβολές.
Να τονιστεί ότι τα ομοιοπαθητικά σκευάσματα στοχεύουν στη θεραπεία τόσο των συμπτωμάτων όσο και της αιτίας της ασθένειας κινητοποιώντας και ενισχύοντας τις φυσικές θεραπευτικές ικανότητες του σώματος.
Η αποκατάσταση είναι σταδιακή καθώς το σώμα σας προσαρμόζεται μέχρι να αποκατασταθεί πλήρως η υγεία σας.
Η ομοιοπαθητική είναι ασφαλής για όλους, συμπεριλαμβανομένων των μωρών, των παιδιών, των εγκύων γυναικών και των ατόμων με σοβαρές καταστάσεις.
Σε αντίθεση με τα φυτικά σκευάσματα που μπορεί να είναι τοξικά, τα ομοιοπαθητικά παρασκευάσματα αραιώνονται και δεν έχουν παρενέργειες.
Τα ομοιοπαθητικά σκευάσματα είναι απολύτως συμβατά με τα φάρμακα της συμβατικής ιατρικής.
Τόσο η συμβατική ιατρική όσο και η ομοιοπαθητική έχουν μερικά μεγάλα πλεονεκτήματα και κανείς δεν πρέπει να αποκλείει τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Και τα δύο συστήματα είναι απαραίτητα και μπορούν να βοηθήσουν το ένα το άλλο. Ανάλογα με τον τύπο της νόσου, η ομοιοπαθητική και η συμβατική ιατρική (αλλοπαθητική θεραπεία) είναι συμπληρωματικά.
Δεν είναι απαραίτητο λοιπόν να αντικαταστήσετε τον γιατρό σας με ομοιοπαθητικό. Ωστόσο, θα πρέπει να ενημερώσετε τόσο το γιατρό σας όσο και τον ομοιοπαθητικό για τη θεραπεία, ώστε η θεραπεία τους να είναι συμπληρωματική.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, όταν ξεκινάτε ομοιοπαθητική θεραπεία παραμένετε στα τρέχοντα συμβατικά φάρμακά σας έως ότου βελτιωθούν τα συμπτώματά σας και οι γιατροί σας μπορούν να μειώσουν το συμβατικό φάρμακο με ασφαλή τρόπο, ενώ συνεχίζουν να παρακολουθούν την πρόοδό σας.
Για παράδειγμα: εάν πάσχετε από άσθμα, θα χρησιμοποιηθούν τόσο συμβατικά όσο και ομοιοπαθητικά. Όταν ο ασθενής ξεκινά την ομοιοπαθητική του θεραπεία, συνεχίζει να παίρνει τα συνήθη συμβατικά φάρμακά του. Καθώς η ομοιοπαθητική θεραπεία αρχίζει να θεραπεύει και τα συμπτώματα άσθματος μειώνονται, η δοσολογία του συμβατικού φαρμάκου μπορεί να προσαρμοστεί.
Η ομοιοπαθητική είναι ανεκτίμητη για πρώτες βοήθειες.
Για παράδειγμα τα ομοιοπαθητικά σκευάσματα μπορούν να χρησιμοποιηθούν με ασφάλεια για τη θεραπεία μώλωπα, μικρών εγκαυμάτων, εκδορές, διαστρέμματα και τσιμπήματα εντόμων.
Είτε ο/η ομοιοπαθητικός σας θα σας δώσει λίστα ομοιοπαθητικών για πρώτες βοήθεις είτε θα λάβετε οδηγίες απο βιβλία πρώτων βοηθειών ομοιοπαθητικής.
Ωστόσο είναι πάντα καλύτερο όλες οι θεραπείες να γίνονται υπό την εποπτεία ενός επαγγελματία ομοιοπαθητικού.
Επιλέξτε ένα πλήρως εκπαιδευμένο ομοιοπαθητικό. Ρωτήστε για τις σπουδές του, την εμπειρία του και ποιες μεθοδολογίες χρησιμοποιεί στην θεραπευτική του προσέγγιση.
Η ομοιοπαθητική και η συμβατική ιατρική μπορούν να λειτουργήσουν καλά μαζί και ένας καλός ομοιοπαθητικός θα σας παραπέμψει πάντοτε και σε συμβατικό ιατρό ή ειδικό θεραπευτή, αν είναι απαραίτητο.
